Thailand 1

9 mrt 2011 (2)

Koh Chang (2) - Fietsen in Thailand is links rijden en stoppen bij 1 van de vele 7/elevens die langs de weg liggen. Thailand is voor mij relaxen. Op een eiland leer ik duiken en na de ondrukte paniek van de eerste paar ademteugen is het genieten van het zwemmen in een enorme aquarium.

Binnen een 7/eleven bevries je onmiddelijk. De airco staat er laag (of hoog). Het doet je wel goed als je net weer flink aan het opwarmen bent. Na de grens gaat het op en af maar na de lunch, eerst afkoelen in een 7/eleven en dan eten op de markt, gaat het lang naar beneden. Het was dus meer op dan neer. Het verklaart meteen waarom het zo moeizaam ging vandaag en gisteren. Ik was de hele tijd aan het klimmen, dat is iets wat ik blijkbaar verleerd heb. Ik stop vlakbij Chanthaburi. Met veel navragen vind ik een hotel. Niet dat ik echt vind; ik moet achter een auto rijden die me er heen brengt. 's Avonds komt er een Canadeze fietser aan. Hij heeft net 150 km gedaan want hij wil graag naar zijn backpack vriendinnetje in Trat. Hij blijft volhouden dat het niet zijn vriendin is. De volgende dag weet ik wel beter. Hij is tot over zijn oren verliefd..... We zijn dan samen naar Trat gefietst. We zitten in een erg goedkoop Guesthouse. Het is bonte verzameling van mensen. Een oude alcoholist, een tattoo-boedhist (veel tattoo's van boedhistische dingen), een Bob Dylan fan met Swastika sleutelhanger en het vriendinnetje uit Nieuw Zeeland dat al om 4 uur zo dronken is dat ze niet meer kan staan. Ik laat me goed masseren om de hoek.

De volgende dag kom ik aan in Koh Chang. Na de overtocht met de ferry fiets ik naar Bailin beach in het zuiden. De weg gaat vaak meer 15% omhoog om dan als een achtbaan naar beneden te vliegen. Ik zweet me kapot, maar nadat ik mijn spullen in de Rock Inn heb gezet, lig ik in enkele minuten in de lauwe zee.

's avonds ontmoet ik een zwitsers koppel (Karin en Mauritzio), een Tiroler koppel (Bruno en Birgit) en Eva, een Duitse in hetzelfde guesthouse. Natuurlijk bier op tafel en mijn duits ophalen. De volgende avonden eten en drinken we gezamelijk en de tafel waaraan we zitten noemen we gemakheidshalve de stammtisch. Al snel kom ik er achter dat ik in dit gezelschap politieke discussies uit de weg moet gaan. Ik heb een te sterk afwijkende mening. Zo vind ik niet alle politici boeven en denk ik ook niet dat het Derde Rijk wel goed was maar uit de hand is gelopen. Gelukkig is het weer niet stralend blauw en dat levert een neutraal gespreksonderwerp op. De dagen op het eiland vul ik met doen van een duikcursus en enkele fundives na het behalen van mijn diploma. Ga ook nog een dagje snorkelen samen met de "stammtisch". Snorkelen is ook leuk en de dagen daarna kunnen leuk zijn als je ook de achterkant van je benen insmeert met zonnenbrand. Nu zit ik bijna letterlijk, maar zeker figuurlijk op de blaren.

Ga ik eigenlijk nog fietsen? Nu ja, dat vraag mezelf ook af. Het zal zeker gebeuren. Moet even moed verzamelen om weer de oven in te duiken. Ik zal in ieder geval naar Bangkok moeten. Op 3 april vertrekt mijn vliegtuig naar Madrid (met een nachtelijke stopover van 7,5 uur in Dubai, feest!). Voor die tijd wil ik zeker me onderdompelen in Bangkok en nog enkele nationale parken bezoeken. Misschien voor morgen maar weer een duik boeken. Ik geniet van het dierenrijk onderwater. Het duiken gaat ook steeds beter hoewel ik nog steeds veel te snel door mijn lucht heen ben.

oh ja, waarom Madrid?

Antwoord: