Polen / Oekraine
26 april 2010
Nieuwe naaf is gemonteerd en de fiets loopt weer als een trein. Met wind mee Krakow uitgereden en genoten van de rustige wegen. Fietsen in Polen kan echt heerlijk zijn.
De wegen zijn lang niet zo slecht als vaker wordt gezegd. Soms is het strak zoevend afsalt, soms is het lappendeken van klodders asfalt met flinke putten er tussen.
's Avonds kom ik aan in Tarnow. Er is daar onverwacht een camping; ik kan douchen, koken en nog even snel het plaatsje in om een biertje te drinken. Het is een mooi stadje vol met italiaanse renaissance gebouwen. Als ik de volgende ochtend bij de tourist office navraag doe naar fietsroutes, kijkt de medewerker me glazig aan. Blijkbaar is hij niet bekend met het feit dat het hele land vol hangt met bordjes met fietsjes daarop. Ik zie ze al een hele tijd maar ik weet niet waar ze heen gaan. Hij dus ook niet. Dan maar op de kaart de route bedenken en zoveel mogelijk de witte weggetjes kiezen. Tot nu toe gaat dat prima.
In Rzeszow ben ik aan het begin van de avond. Ik drink wat koffie op een terrasje in de zon. Vlak voor de schemering rijd ik de stad uit op zoek naar een geschikte slaapplek. De enorme Auchan supermarkt kan ik niet links laten liggen en met een salamiworst, smeerkaas en brood kom ik er weer uit. Nu begint het donker te worden. Ik slaap op een voetbalveld waar ik de volgende ochtend van een lichtelijk ontstemde terreinknecht (dat denk ik tenminste want ik kon hem niet verstaan) weg word gestuurd. Gezien zijn gebaren naar zijn horloge en de kerk, moest ik weg zijn voor dat de mis begon. Dat lukt prima, hij had inmiddels de netten opgehangen en de hoekvlaggen geplant.
Bij de grens met de Oekranie maakt de Poolse douaniere me duidelijk dat ik niet met de fiets de grens over kan. Ik moet met een auto de grens over. Ik leg uit dat ik die niet bij me heb en vraag haar wat te doen. Al snel word ik bij een moeder en zoon in een bestelbusje geduwd. De fiets achterin. Op deze manier kan ik wel de grens over. Bij de Oekrainse douane moet ik een fromulier invullen met een verblijfplaats in de Oekranie. Een andere douanier helpt me om een adres te faken. Raar hoor die bureaucratie!
Ik neem veel te veel hooi op mijn vork door de resterende 70 km naar L'viv te fietsen. In de schemering kom ik na in totaal 150 km gefietst te hebben doodop in L'viv aan. Heel veel tegenwind en pijn tussen mijn schouders van het rammelen over de slechte wegen. Gelukkig weet ik al snel een hostel te vinden en kan ik bij een winkeltje mijn welverdiende bier kopen.
Nu ben ik dus in L'viv en heb een wandeling door de stad gemaakt. Mooie stad en met al zijn cafe's en restaurants doet het gezellig aan.
Ik ben nu iets meer dan drie weken op pad en ik begin steeds beter te genieten van de reis. Ik kom steeds meer in de juiste stemming. Mijn knieen heb ik gisteren uitgebreid getest en die doen het nu pijnloos. Net als de reis naar de Noordkaap kan ik en exposee houden over steenpuisten op edele delen, maar ik zal me inhouden. Zo erg is het nou ook weer niet.
Morgen onderweg naar Kiev. Ik ben benieuwd hoe het platteland eruit ziet en wat ik ga meemaken.
