Rotterdam
24 mei 2011
Rotterdam - De laatste dagen van mijn reis. Spanning van de thuiskomst en dan ben ben je er plotseling. Daarna gaat het letterlijk en een beetje figuurlijk hellingafwaarts. Een goed einde maar ook een niewe start.
Vanuit Strasbourg steek ik door de noordelijke Vogezen en ben zomaar in Duitsland. Je ziet de verschillen. Grappig Europa is veel hetzelfde maar ook zijn er flinke verschillen. Bij mijn vertrek zet ik mijn tweede aanval op schurft in, hoewel het nog wel onzeker is dat ik het echt heb. pilletjes genomen en ik was me suf. Nog nooit heeft er een schonere fietser door Europa getourd.
Na twee dagen ben ik in Trier. Het is me gelukt om allerlei mooie weggetjes te vinden. Af en toe neem ik een stuk fietsroute die je hier genoeg hebt. Het laatste stukje gaat over een tot fietspad verbouwde spoorweg. Helling af dus erg relaxed. Ik kan zelfs even een Weiszen drinken op een terras zonder bestraft te worden met vol lopende benen. 's Ochtends eet ik aardbeien bij de Porta Nigra en fiets een stukje over de Moselradweg. Heel veel bepakte fietsers op de weg en door de massa stop je niet meer als je ze ziet. Ik toeter en fiets door. Even later rij ik het Moezeldal uit over de Kyltal route. Deze is 130 km lang en heeft een 'gemoedelijke' stijging. Ik wil aan het einde van de dag kamperen in Gerolstein. Na drie keer naar een niet bestaande camping te zijn verwezen ben ik het zat en fiets door. Mijn tent staat later op de avond in een weiland met mooi uitzicht.
Het is niet zover meer naar Monschau, hoewel ik nu wel wat klimmetjes moet doen. Ga onderweg nog naar de kapper. Moet er bij aankomst toch wel een beetje fatsoenlijk uitzien. Het blijkt dat ik ongeschikt ben om bordjes routes te volgen. Ik raak telkens de weg kwijt en fiets maar wat lukraak. Hele mooie paadjes maar wel modderig. Het heeft zowaar geregend en ik zie overal buien om me heen. Op een terras in Monschau neem ik een wit wijntje en een schnitzel op z'n Monschaus.
In de campingkroeg van de camping in Immerbroich amuseer ik me met de stamgasten. Ze vinden wat ik gedaan heb totaal beklopt. De Bitburgers smaken me goed en het verbaasd me dat ik de volgende ochtend toch nog fris opsta. Het fietsen doe ik nu zonder kaart. Dat is geen probleem want ik ben thuis in dit gebied. Traditiegetrouw eet ik op Baraque Michel een frietje. Eigenlijk voelt dit meer als een gewoon tochtje in Belgie. Voel me al thuis. Ik kom vroeg aan op de camping in Jalhay en besluit Suzanne een stukje tegemoet te fietsen.
Het weerzien is erg leuk. We zijn samen vertrokken en nu gaan we samen naar huis. De cirkel begint zich te sluiten. Natuurlijk heb ik veel te vertellen.
Het is dertig kilometer naar het drielandenpunt. We fietsen over wat knooppunten. Om 12.15 uur kom ik aan op het drielandenpunt. Het is feest. Mijn familie, vrienden en ex-collega's staan me op te wachten. In het gras houden we een grote picknick. Het is reuze gezellig en ik geniet volop van de aandacht en natuurlijk het weerzien. Dit is toch beter dan mails en telefoontjes. Als iedereen weer vertrokken is, voel ik me ook leeg. Mijn trip is ten einde. Heb even geen doel meer. Samen met Suzanne fiets ik verder. Het gaat bergaf. Even wennen aan de nieuwe omstandigheid.
Joehoe, een nieuw stukje leven start.
epiloog
Ik ben klaar. Mijn reis is ten einde en ook dit is ook het laatste deel van mijn verslag. Mijn laatste woorden in dit verslag, zijn die van dank. Gedurende mijn trip heb ik veel reacties en mails gekregen. Ik heb daar niet altijd op geantwoord, maar ze waren mij wel dierbaar. Ieder ego groeit onder aandacht, maar soms was het ook een hart onder de riem op het juiste moment of het gaf me een gevoel dat er iets op me wachtte in Nederland en dat ik niet helemaal thuisloos zwierf. Ik wil jullie daarvoor bedanken.
Sjirk
