20 sep 2010
Xining - Even op en neer naar Xian. Even het terracotta leger zien. Maar wat een drukte. Busladingen vol met toeristen zoals ik en luidschreeuwende gidsen. In stilte genieten doe je hier niet.
Het leger is zoals ik me het voorstelde. Het is een artifact met belachelijke proporties. Zoals de piramides in Egypte eigenlijk ook te groot zijn voor 1 persoon. Er schijnen 700.000 mensen aan dit mausoleum te hebben gebouwd. 700.000!!!
Op de heenweg de nachttrein naar Xian genomen. Xian ligt niet zo ver van Xining. Voor China dan wel. Het is een slordige 900km en met de trein 12 uur reizen. Ik heb een hard sleeper geboekt. Dat klinkt erger dan het is. De bedden zijn even hard als in een hotel en nog altijd zachter dan het bed van een hostel. Ik slaap heerlijk en in de ochtend lees ik lekker de kranten die in het pakket zaten dat inderdaad is aangekomen. (joehoe)
In Xian is het erg warm, bloedheet. Mijn plannetje om 's avonds nog de nachttrein terug te nemen mislukt. Er is alleen nog maar een hard seat. Ik blijf dus een nachtje in Xian en neem de dagtrein naar Xining. Wel een bed geboekt, kan ik lekker luieren.
Buiten het station valt het op dat ik een toerist ben. Gelukkig zijn de gidsen en taxi's die me naar het terracotta leger willen brengen niet vasthoudend. Met de bus is het een uur. Daarna nog een kwartier door een souvenirstraat. Ze vragen hier zonder blikken en blozen meer dan het drievoudige voor een flesje cola. Als ik daarop hard begin te lachen en wegloop zakt de prijs naar iets te duur.
Terug in Xian voel ik me door hitte en de drukte behoorlijk leeg. Gelukkig vind ik de hostel makkelijk en met een biertje en douche ben ik weer helemaal het mannetje en klaar om te eten. Groot voordeel van fietser zijn, is dat je veel kunt eten dus meerdere restaurants worden bezocht.
Terug bij het hostel raak ik in een groep expats verzeild. Het geven van Engels aan Chinezen is een lucratieve manier om lang in China te blijven hangen. In een bar drink ik wat Hoegaardes met ze en ik loop niet helemaal recht naar mijn hostel terug. Ach, de volgende morgen zit/lig ik toch in de trein....
Het voordeel van de dagtrein is natuurlijk dat je wat van het landschap kunt zien. het tracé loopt voor een deel door gebergte met terrassen op de hellingen. Dit is meer het China wat je vaak op plaatjes ziet. Af en toe dommel ik in en ik lees de rest van de kranten uit. Het lekkere van Chinezen is dat ze je relatief met rust laten. Dat is wel zo goed om over mijn lichte kater heen te komen.
