Oezbekistan 2
12 juni 2010
Skiva - Naast me wordt er flink geschoten. De kogels vliegen door de lucht. Door de bijbehorende dreigende muziek weet je dat er iemand online aan het gamen is. Internet is daardoor, als het al traag was, trager dan een slak. Maar wat kan jullie dat schelen....... Ik ben in Skiva, mijn kuuroord!
En een kuuroord is. Een lekker bed in een B&B, goed eten en mooie gebouwen. Skiva is een museumstadje volledig opgeknapt in de sovjettijd door de Russen en staat vol met madrassen en paliezen van die en die Khan.
Ik ben hier een dag eerder gekomen dan gepland. Ik had namelijk bedacht om eerst allerlei grote lemen forten te gaan bezichtigen die 50 km noordelijk in de woestijn liggen. Met die opzet ben ik ook uit Nukus vertrokken. Natuurlijk niet nadat ik daar het museum met unnderground sovjetkunst had bezocht. Hele mooie collectie en ook prachtig houtsnijwerk. Eenmaal buiten Nukus ben ik eerst 5 km de verkeerde kant opgereden om daarna na vijf kilometer terugpedellen nog eens fout te rijden. Een kruispunt heeft vier armen en ik heb ze allemaal geprobeerd! Uiteindleijk rij ik de woestijn in. Geen steppe meer, dit is woestijn. Zand met wat stekelige struikjes. Het is bloedheet en ik merk aan mijn gestel dat ik nog niet goed hersteld ben. Zit geen echte power in mijn lijf. Alles voelt traag en loom aan.
Na vijftig km door de woestijn fietsen eet ik in een visrestaurant. Het moet niet gekker worden! Ik breng daar al lummelend een groot deel van de middag lummelend door. Met de eigenaar kijk ik naar fashion-tv en een nagesynchroniseerde Nederlandse film. Ik snap er geen klap van, maar de hele setting begint wel absurd te worden. Aan het eind van de middag durf ik verder te fietsen en nog steeds zit er weinig in mijn lijf. Het gaat ook weer niet slecht want een helling in het parcours neem ik zonder enig probleem. Misschien zit het wel tussen de oren. Bij een afslag kom ik erachter dat mijn kaartlees capaciteiten hebben gefaald. De eerst komende tijd kom ik niet echt meer een plaatsje tegen en ik ben al verder dan ik dacht.
Bij een groep huizen stop ik en 1 daarvan blijkt een theehuis te zijn. Ik vraag of ik daar mag slapen en na veel miscommunicatie blijkt dat te kunnen. Ik slaap in een soort van lege stacaravan. Bloedheet maar wel lekker rustig. 's Nachts hoor ik de wind aanwakkeren. Ik hoop vanuit de goede richting want ik had weer veel tegenwind. Na een ontbijt met de familie en weer een verhaal van opa aangehoord te hebben - hij is doof en denkt dat ik dat ook ben, omdat ik hem niet versta, maar dan op een andere manier - vertrek ik richting de kastelen. Na 100 m draai ik om en neem de afslag naar Skiva. Ik heb helemaal geen zin om weer tegen de wind in te boksen als ik me toch al niet zo goed voel. Ik ga naar het kuuroord!
Het universum geeft altijd cadeautjes, dus na de afslag te hebben genomen, stuit ik na tien km op een ruine van een groot lemen fort. Mooi, afvinken, heb ik dat toch ook weer gedaan. Ik steek de rivier over op een pontonbrug en rij opeens weer in het groen. Geen woestijn wel weer bomen waaronder ik kan gaan liggen en luieren. Ook veel dorpjes waar ik somsa's kan eten en me kan vol proppen. Dit gaat helemaal goed. Met veel fietsplezier kom ik in Skiva aan ontmoet allerlei gezichten die ik in Nukus ook gezien heb. Canadese motorrijders, Nederlandse Backpackers. Ik laat me leiden naar een B&B en na lekker douchen en een stuk watermeloen te hebben gegeten met de familie, voeg ik me bij het internationale gezelschap op het terras om de hoek. Het is lekker om eens andere reizigers te ontmoeten. Contactleggen is erg gemakkelijk en gespreksonderwerpen zijn er genoeg. Vreemd genoeg hoort het wereldkampioenschap voetbal niet tot de onderwerpen.
Gisteren en vandaag heb ik gebruikt om veel te zien maar ook om veel te rusten en heel veel te eten. Ik heb het gevoel dat ik weer sterker wordt. Gisteravond in het hotel van Mike en Ruby, de Canadese motorrijders, heb ik de lekkerste Plov tot nu toe gegeten.
Het plan is om morgen richting Buchara te gaan. Het is ongeveer 500 km. dus ik denk daar 4 a 5 dagen over te doen. Het is wel grotendeels door de woestijn. Zie er een beetje tegenop met deze warmte maar heb ook wel meer vertrouwen in mezelf. Hopelijk niet teveel tegenwind. Ik zal wel zien.
