22 augustus 2007
22 augustus 2007 Brú - Stykkishólmur
Moe, zeer moe en ook voldaan. Ik zit nu weer in een tankstation te schrijven. Voor de pen, want ik heb nog steeds geen vervanging. De camping is om de hoek en ik heb net gegeten. Douchen sla ik over want douche is erg vies. Ik was hier pas om ½8 terwijl ik vanochtend al om 8.15 uur was gaan fietsen. Ik was al vroeg wakker door blerende schapen. Goed geslapen, jammer dat om 1 uur 's nachts op de gang nog een discussie gevoerd moest worden. Het was niet IJslands, maar meer slavisch. Deze mensen wonen blijkbaar in het gastenuis.
Vol goede moed, na een stevig ontbijt begonnen met fietsen. Het regende behoorlijk, maar ik was goed ingepakt en had vanochtend nog stiekem de wasdroger gebruikt voor mijn natte spullen. Dus daar ging ik. Het eerste stuk wind in de rug naar het noorden om na 13 km, onverhard naar het westen te gaan. Het was nat, het was koud en er stond een enorme tegenwind. Met soms maar 7 km/u ging ik bergop. Het vrat energie. Ik begon te denkendat de hele doelstelling van de dag niets zou worden. Niet richting Sneafellnes want dat is nog meer tegenwind. Eerst maar het volgende plaatsje op 51 km proberen te bereiken. Daar aangekomen na heel veel geploeter, afzien en doorgaan, mezelf eerst eens goed opgewarmd. Mijn voeten waren kledernat en mijn vingers stijf van de kou. Ik kon niet eens meer schakelen. Met een hamburger, frietjes en cola weer op krachten gekomen. En na wat rondneuzen in de winkel, weer naar de fiets gegaan. Het was ondertussen droog en af en toe scheen zelfs de zon. Ik had mijn plannen omgegooid. Ik zou naar Borganes of Reykholt fietsen. Ik zou dan wel te snel in de buurt van Reykjavik zijn, maar ja, nood breekt wet. Ik vermaak me wel. Op de fiets bleek de wind behoorlijk geluwd te zijn. Dus ..... het oorspronkelijke plan om langs de noordkust van de Snaefellsnes te fietsen toch maar weer tevoorschijn gehaald. Bij de splitsing de weg naar rechts genomen wetende dat dit een nog een lange weg zou worden. Dik boven de 100 km. Na een paar kilometer werd de weg onverhard, maar bleef goed. Het was erg mooi. De kust is hier redelijk vlak, met aan de rechterkant de zee, waar ik in de fietsrichting allemaa kleine eilandjes zag. De wind was meestal van opzij en niet echt hinderlijk. Het was wel lang onverhard en dat merk ik in mijn handen en schouders. Die gaan pijnscheuten geven. Het laatste stuk was werkelijk magnifiek. De weg ging helemaal om een fjord heen, heel leeg ruig met vlekken zonlicht en dramatische wolken. Ik heb er geen foto's van gemaakt omdat ik te moe was om te stoppen. Bij het einde van de kustroute de keuze of rechts af en tien kilometer verderop op een camping staan of linksaf na 30 kilometer. Rechtsaf gegaan met het nadeel dat ik morgenochtend weeer de 10 km terug moet. Ach we zien wel.