17 augustus 2007
17 augustus 2007 - Fosshol - Reykjalið
Het was erg koud vanochtend. Later hoorde ik dat het 4° C was. Toch lekker rustig ontbeten. De routine begint erin te komen. Eerst de tent afbreken, dan ontbijten en op pad. In het begin een beetje afzien door de koude. Het is moeilijk om je dan goed te kleden. Zeker als het eerst bergop gaat, ben je net warm, koel je weer af in een razende afdaling.
Ik hoef niet ver het is vandaag maar 50 km. Ik wil toch een beetje op tijd zijn want er valt bij het Mugggenmeer veel te zien. Het fietsen gaat lekker, toch goed spul dat asfalt, Ik hoop ergens nog een kop koffie te drinken maar er is alleen maar leegte en af en toe een boerderij. Lichtglooiend. Ik ruik dat ik langs eeen visverwerker kom en vlkavoor Myvatten ruik een vleugje zwavel, heel even maar.
Het meer zie ik eerder dan ik verwacht had en daar ook een tanksstation met een café. Lekker koffie drinken en in de lonely planet snuffelen wat hier te doen valt. Eerst dus hier de pseudokraters bezoeken. Het zijn echte kraters maar veroorzaakt door heet water dat explosief expandeerde. Even een kleine wandeling gemaakt. Ik durf niet echt lang bij mijn fiets weg. Die staat dan ergens met volle bepakking en onbewaakt. Dus snel doorgelopen, langer wandelen had ook geen zin, het was allemaal hetzelfde. Verder gefietst en gekeken naar het meer en alle stoom- en rookpluimen die aan de andere kant kunt zien. De weg loopt ook nu weer door lavavelden. Tot in het meer staan nog rudimenten van een oude eruptie (1729?). Het lavaveld van Dimmuborgir bezocht. Een groot veld veld waarin allerlei vreemde vormen staan. Ik vond het veld bij Landmannalaugar mooier.Dit soort bezienswaardigheden zijn van verre herkenbaar doordat er enkele bussen, wat campertjes en enkele auto's op een parkeerterrein in de middle of nowhere staan. Ook nu maar een kleine wandeling gemaakt, misschien daardoor de mooie dingen gemist.
Aangekomen in Reykjalið meteen de tent opgezet en wat gegeten uit mijn snackzak (al de repen en dergelijke zitten in 1 tas). de belangerijkste spullen omgepakt naar 1 voor tas en op weg gegaan naar Krafla, dat 14 km verderop ligt. Halverwege eerst nog naar een rotspunt gelopen omdat ik dacht dat daar een geothermisch veld moest liggen. Bovenaangekomen zag ik dat deze aan de voet van de berg lag, Hopsakee op de fiets naar beneden en daar de zwavelpot, de opspattende modder en stoompijpen gezien. Wel mooi. Dit gebied - Myvatten en Krafla, ligt op een actief stuk van de breuklijn tussen Europa en Amerika. De lijn is soms zelfs zichtbaar. Verder gefietst langs de breuklijn naar Krafla. Eerst nog langs een geothermische centrale. Hier zetten ze de hitte uit de boorgaten om in elektriciteit. Bij Krafla een lange wandeling gemaakt door eht gebied dat in 1980 nog tot een uitbarsting is gekomen. De lavavelden zijn nog helemaal pikzwart en soms nog warm!! Dit is de Leikhnjúkur. Het mooie is de voorstelbaarheid van wat er hier gebeurde. Nog even langs een krater met water erin gefietst, maar dat was niet zo boeiend. Op de fiets weer naar de camping geracet, even energie kwijt op een lichte fiets, heerlijk. Op de camping zag ik de Duitse fietsers terug met wie ik de bustrip had gemaakt. Even samen koffie gedronken. Ze wouden nu gaan wandelen maar hun rugzakken die ze vooruit hadden gestuurd waren terug naar Reykjavik gegaan, oeps!
Een pak chips gekocht en opgegeten. Een maaltijd gemaakt met bloemkool, aardappels en pindasaus. Niet een slimme maaltijd. Het zout van de chips en de peper van de saus bijten erg op mijn kapotte lippen. lekker gedoucht en nu pitten met het gebulder van de stoom uit het boorgat kilometers verder op de achtergrond.