13 augustus 2007
13 augustus 2007 - Skogar - Hólaskoll
Uitgeput, maar wat voor een dag! Geweldig! Ik zit nu in de tent. Buiten is het te koud. Ik heb net voor 300 kr gedoucht (eigenlijk 200 kr want die jongen van de camping kan niet rekenen, maar ik heb het niet gezegd omdat ik 300 kr belachelijk duur vind).
Ik kwam hier kapot aan. Het laatste stuk was erg zwaar. Tot aan het begin van het laatste stuk voelde ik me prima, maar opeens ging het helemaal fout. Onverhard, zwaar klimmen. Nu ja, ik ben alweer aan het herstellen. Eerst een kracht boullion uit een kuipje genomen. Mwah, niet veel beter dan een Aldi cup-a-soup. Daarna drie pakjes Noodlesoep en twee koppen thee (groene thee met perzik, ook geen goede keuze) genuttigd. Langzaam koud geworden en gaan douchen.
Het stuk van Skogar naar Vik was mooi omdat ik links de uitlopers van de grote gletsjers kon zien en rechts de zee. Het terrein is af en toe desolaat. Ik ben nog een stukje naar de zee gefietst om daar naar een bijzondere rots te kijken. In Vik even gemaild en voor 20 cent benzine bijgetankt zodat ik zeker genoeg heb. Natuurlijk een hotdog gegeten. Ondertussen contact proberen te leggen met een Spaanse fietser, erg moeizaam en teruggetrokken. Hij zal wel geen contact willen. Later bracht hij mij wel op het idee om nog hierheen te fietsen, want ik wou eerder stoppen. Of het nu slim was...ach, anders had ik dit stuk morgen moeten doen.
Weg uit Vik kwam ik op een desolate vlakte, de Myrdalsandur, die helemaal niet echt vlak was en ook nog begroeid met een plant waarvan ik naam ken, maar niet op kan komen terwijl ik een variant er van in mijn tuin heb staan (edit: na zeven dagen denken: Lupines!). Op de vlakte kwam ik een Italiaans stel tegen. Zij kwam uit Süd Tirol en kon dus duits. Ik had een foto van ze gemaakt en daarmee tot stoppen gedwongen. Zij kwamen van Landmannalaugar en ze konden me heel wat vertellen over de route, ook over de Sprengisandur. De weg naar Landmannalaugar was alleen de laatste 30 km zwaar, maar dan ook zeer zwaar. Op de de Sprengisandur waren veel stenen en was 50 km per dag de max voor hen. Ik ben benieuwd.
Voor me lagen in de vlakte grote rotsen en bergen, als eilanden in de zee, erg mooi. Aan de linkerkant kon ik de uitlopers van de Myrdalsjoküll zien. Daar ergens ligt ook de vulkaan Katla waarvan ze verwachten dat die binnenkort gaat uitbarsten. Dan gaat de gletsjer smelten en wordt Vik ernstig bedreigd.