11 augustus 2007
11 augustus 2007 - Grindavik - Selfoss
Het is weer wennen. al vroeg is het licht en bovendien zit ik nog in het tijdritme van Nederland (twee uur verschil). Eerst lekker ontbijten met koffie en waterige muesli. Tent ingepakt en opstap gegaan. Al snel kwam ik erachter dat de onderste haak van linkerachter tas weg is. Waarschijnlijk gisteren op de hotsebots weg verloren.
Nu heb ik er een spanband omheen gedaan. Misschien wel beter zo. Na een kilometer of tien werd de weg weer onverhard. Ik moet er nog erg aan wennen. Al dat getril en geschok! De fiets heeft het dan echt zwaar. Had ie maar geen fiets moeten worden, denk ik dan. ik lrij angs een hele mooie kust. Op een gegeven moment was er een plek waar echt een heleboel steenmannetjes stonden. Daar mijn fietstassen aangepast zodat ze nog vaster zitten. De rest van de boutejs ook maar weer aangedraait. Onder die plek stonden twee fietsers te kamperen. Even op ze gewacht en een praatje gemaakt. Het waren twee Oostenrijkse dames op weg naar huis. Een had een kapotte velg. Ze hoopte Grindavik te halen. Desnoods lopend.
Verder gefietst en een stukje de weg richting Reykjavik gepakt om een geothermisch veld te bezoeken, Seltún. Zwavel en pruttelende modderpoelen in allerlei kleuren, zeer fascinerend! Even gesproken met een Canadees, wiens fiets kapot was en nu lopend verder ging. Hij was desperate opzoek naar een warmwaterbron waar je in kon baden en niet hoefde te betalen. Hij was erg low-budget.
Met de wind mee weer de helling af naar de goede route. Jippie, hoewel ik toch ook wel wat moeite kreeg met fietsen. Het werd weer onverhard, lekker shaken. Gestaag doorgemalen maar langzaam ging ik toch wel kapot. Mijn herinnering aan de Noordkaap (mijn vorige fietsreis) was gebaseerd op de goede conditie aan het einde. Ook was ik vergeten dat het af en toe onvervalst afzien is. Een lunchpauze ingelast en even lekker liggen. Het was vandaag lekker zonnig en ik ben in mijn gezicht verbrand. Na de rustpauze had ik echt weer problemen met opgang komen. Tot aan het asfalt was het aftellen. Op het asfalt ging het weliswaar beter maar nog steeds zwaar tot in Hveragarði. Daar eten ingekocht en een hamburger met frites gegeten. Het plan getrokken om vandaag tot Selfoss te gaan. Over [1] naar Selffoss ging redelijk gemakkelijk door de wind mee. De weg was wel erg druk. In Selfoss verloor ik op de brug, waar de weg het smalst was, een pot pindakaas. Hij bleef gelukkig heel. Eindelijk kunnen douchen, grappig het warm water ruikt naar zwavel.