Wenen en verder
We zijn een half uur te vroeg op het perron van Amsterdam Zuid. Een rare plaats om een internationale treinreis te beginnen. Het tijdstip van de trein naar Hannover is eigenlijk ook wel onhandig. We stappen in met een stroom van forenzen. Met wat gedoe krijgen we onze fietsen in de beugels en moeten we een man, een beetje boos, van onze gereserveerde plaats verdrijven. Het management van mijn verwachtingen had een rustige trein bedacht. De romantiek van reizen wordt verdrukt door woon-werkverkeer.
Boedapest
Vanaf het noorden Boedapest binnenfietsen is niet echt enerverend, maar je komt uiteindelijk toch in het centrum uit. We komen de Canadese fietsers van Györ weer tegen. Weer gaan we samen op zoek naar het centrum. We gaan de kettingbrug over. Daar staan twee studenten om ons een folklorevoorstelling te verkopen. Dat laten we ons gebeuren en meteen laten we ons doorverwijzen naar een hostel. Deze ligt in het centrum en we zijn er al gauw. Eten doen we in een all-you-can-eat restaurant voor een spotprijs. In plaats van negen uur gaan we pas om een uur slapen. We zijn weer stadsmensen!
En weer verder
Het miezert als we verder trekken. Het is niet erg. De zuidkant van Boedapest is totaal anders dan het noorden. Was het noorden voornamelijk villawijken en barretjes aan de Donau. In het zuiden gaan we langs industriegebieden en woonwijken als de Bijlmer. We vinden dit beide leuker. Minder saai en ook echter. Zonder het te merken zijn we plots de stad uit en is het rustig. Het platteland is begonnen. Hier is geen toerisme. De café's zijn van de dorpelingen. Het is heerlijk om te merken dat ook Gea dit erg leuk vindt.